سینمای ایران ظرفیت پولشویی ندارد

صبح سینما:گفت و گو پیرامون سرمایه گذاری در سینما و مبحث پول‌شویی و پولهای مشكوك در برنامه سینما معیار با حضور امیرعباس صباغ(كارشناس مجری)، ایزد مهرآفرین(كارشناس و منتقد سینما) و ارتباط تلفنی با سید رضا منتظری(كارشناس رسانه و منتقد سینما)

امیر عباس صباغ:در شرایط کنونی که تهیه کننده ها و پخش کننده ها تمایلی ندارند فیلم هایشان درسینما به نمایش دربیاید؛این شوق ساخت فیلم از کجا میاید که همه دوست دارند طبق روال پروانه ساخت بگیرند و فیلم بسازند

ایزد مهرآفرین:کاملا یک روال طبیعی است و به علت این که به هرحال همه این فیلم ها یا پروانه ساخت داشتند از قبل و فیلم یک سرمایه گذاری داشته؛حتی اگر تولید می شد ضرر بیشتری متوجه تهیه کننده و سرمایه گذار می شد؛مانند همه فضاهای دیگری,ما وقتی درباره سینما حرف می زنیم باید نسبتش را با سایر فضاها هم ببینیم که آیا الان مشاغل دیگردر وضعیت کرونا ضرر نمی کنند و کسب و کارشان را می خوابانند؟ رستوران ها،پاساژها...همه کسبه و مشاغلی که وجود دارند؛به نوعی کرونا آن ها را در شرایط خاصی قرار داده؛آیا تولید را تعطیل کرده اند؛به هر حال خیلی از این ها از قبل پروانه ساخت داشتند و باید تولید می شدند؛همان طور که چند پروژه در مرحله پیش تولید متوقف کرده اند.آن چیزی که در اخبار می بینم و از دوستان تهیه کننده می شنوم دارند به سمت سریال سازی یا در تلویزیون ویا نمایش خانگی می روند؛این فیلم هایی که تولید شده به هر حال یک سرمایه گذار داشته اند و به این نتیجه رسیده اند که کار تولید شود شاید در زمان پخش وضعیت کرونا بهتر شده باشد و یا از بین برود؛به این صورت نیست که آن را به این ربط دهیم که پول مشکوکی بوده و بناست با پول مشکوک فیلمی ساخت شود؛مستندا چنین چیزی نداریم؛دقیقا مانند مشاغل دیگر البته خبرهایی که آمد نشان می دهد که فیلم هایی که در دست تولید است کمتر خواهد شد

امیر عباس صباغ:اهالی سینما بارها و بارها گفته اند که سینمای ما ظرفیت نمایش این 80 الی 90 فیلمی که در سال ساخته می شود را ندارد؛این که این فیلم ها باید در بسترهای دیگری مانند وی او دی ها به نمایش در بیاید بحث دیگر است؛از طرف دیگر بحث ضرر ده بودن این فیلم ها را داریم و هر سال اعلام می شود که بخش قابل توجهی از این فیلم ها زیان می دهند به استناد صحبت های آقای ساداتیان در اواخر سال گذشته در سینما معیار که عنوان کردند که کل سال98 تنها سه فیلم بودند که سود ده بودند و حتی فیلم خودشان(متری شیش و نیم)با وجود این که پر فروش ترین فیلم اجتماعی سال شد خیلی برایشان آورده مالی نداشته است.

از طرف دیگری با شیوع ویروس کرونا سینمای ما یک سال عقب افتاد و در حال حاضر که در این برنامه هستیم تنها دو الی سه فیلم است که در سال99 به نمایش در آمده است و تولیدات سال گذشته همچنان به نمایش در نیامده است؛ این از سرگیری تولیدات و ساخت فیلم های جدید با اشاره به همان دو نکته قبلی که گفتم؛شاید به نوعی اثبات دیگری باشد به این که ما کاری به صنعت نداریم و سود در تولید است؛قطعا در سال1400 اگر این ویروس از بین رود ما 70،80 فیلم به بار سال بعد اضافه می شود؛طبیعتا در یک چرخه سالم باید فیلم های سال گذشته به نمایش دربیاد و بعد فیلم های جدید تولید شود.

ایزد مهرآفرین:به هرحال شرایط تولید کمتر شده؛در اخبار هم نگاه کنید پروانه ساخت ها کمتر شده؛شوق فیلمسازی به معنی ساخت فیلم کمتر شده؛این هایی که تولید شده یا پروانه ساخت داشتند و یا در پیش تولید بودند که اگر تولید نمی کردند؛ضرر بیشتری نصیب شان می شد و امید شان بر این بوده که این ویروس تا چندماه آینده از بین می رود باز هم یادآوری می کنم مانند مشاغل دیگر؛نمی شود سینما را تفکیک کرد و بگوییم سینما چرا این کار را انجام می دهد ولی در مورد این که سینما چرا ضرر ده است؟این چیز جدیدی نیست.ما از اواخر دهه شصت و اوایل دهه 70 تا به امروز تغریبا همین فرمول در سینمای ایران جاری بوده است.ما از 40 الی 50 تولیدی که داشتیم که الان نزدیک به 90 الی100 فیلم شده پنج الی شش فیلم می فروختند؛در این مورد باید بحث کرد که سینمای ما از اوایل دهه70 به این ور کاملا ضرر ده بوده است؛با این که دهه 60 و 70 اوج مخاطب سینما رو را داشتیم

امیر عباس صباغ:اوایل دهه 70 چیزی حدود 50 الی 60 میلیون مخاطب سال سینمای ایران بوده که یک شیب نزولی پیدا کرد و الان رسیدیم به همین 10 الی12 میلیون مخاطب؛اگر فرض را در این بگیریم که سینما از همان سال ها هم ضرر ده بوده اوضاع بد تر می شود؛این چه چرخه ایست که نزدیک به دو،سه دهه ضرر می دهد و همچنان کار می کند؛با هیچ معیار اقتصادی قابل توجیه نیست

ایزد مهرآفرین:این بحثی است که تهیه کنندگان سینما هم به آن اشاره دارند؛صنعت سینمای ایران ضر ده است؛ما صنعت سود ده که در سینمای ایران نداریم؛پرفروش ترین فیلم اجتماعی سال گذشته شاید سودش مماس شده باشد.باید بررسی کنیم که چرا این اتفاق می افتد.بخش انبوهی از این فیلم ها دولتی هستند و یک بودجه ای را می گیرند؛در بخش خصوصی هم سرمایه گذاری پیدا می کنند فیلم ساخته می شود و نمی فروشد؛برای فیلم بعدی به سراغ سرمایه گذار دیگر می روند

امیرعباس صباغ :در این صنعت؛ بخش خصوصی که اهل دو دوتا چهارتاست و مانند بخش دولتی دغدغه این را ندارد که اگر بودجه ای خرج نشود سال آینده پایین می آید؛چرا باید به این حوزه ورود پیدا کند

ایزد مهرآفرین:سه علت دارد؛بعضی از این افراد صاحب صنعت و کسب کاری هستند و می خواهند که کالا یا خدماتشان در آن فیلم تبلیغ شود در واقع اسپانسر آن فیلم می شوند؛بخش دیگر سرمایه دار هایی هستند که می خواهند فرزندان شان؛اقوام شان یا حتی خودشان به سینما ورود کند؛دسته سوم کسانی هستند که عاشق سینما هستند؛می شود مثال زد سرمایه گذاری خیلی مهمی می شناسم که واقعا عاشق سینماست و عمده پولی که گذاشته است را ضرر کرده؛این که می گویید اهل دو دوتا چهار تا هستند این گونه نیست انقدر پول سینما کوچک است که برایش اهمیت ندارد

امیرعباس صباغ:منظورتان آقای رنجکشان است

ایزدمهرآفرین:بله ایشان در عمده فیلم هایی که تولید کرده مثل متری شیش و نیم،سرخ پوست،شنای پروانه سود نکرده است؛اگر سوال کنیم که چرا این کار را کرده ممکن است اول بگوید که اشتباه کرده و این سینما چیزی ندارد اما بعد می گوید عاشق سینماست؛چون در آمد مالی خودش که حرفه اصلی اوست انقدر بالاست که هزینه ای که در سینما می کند آنقدر برایش مهم نباشد.بر خلاف جار و جنجالی که می شود واقعا پول سینما پول ناچیزی است؛ ممکن است یک سرمایه گذار در روز و یا شاید در هفته پول سرمایه گذاری در یک فیلم را از کسب و کار خودش در می آورد؛ یک آژانس هوا پیمایی در آمد یک روزش اندازه پول سرمایه گذاری در یک فیلم است

در این میان باید خیلی با هوش باشید که سود کنید؛یکی از کسانی که باهوش بود و سرمایه گذاری درستی در سینما و نمایش خانگی می کرد و همه تولیداتش سود ده بوده و فکر نمی کنم تولید ضرر دهی داشته و واقعا در سینما پول در آورد؛محمد امامی بود.من نمی خواهم دفاعی از او کنم اما هیچ کدام از آثار ایشان و تهیه کننده ضرر نداشته؛آثار متناسب تولید شده و در اکران و یا پخش نمایش خانگی سود های خوبی کرده است؛این بخش خصوصی اگر ورود کند من موافق آنم.یعنی مثلا کسانی بیایند که بفهمند ظرفیت این فیلم چقدر است اما مابقی خیر،عمده فیلم های بخش خصوصی ضرر ده بوده است

 امیر عباس صباغ:ایشان پرونده قضایی دارند

ایزدمهرآفرین:ارتباطی به سینما ندارد پرونده ایشان مربوط به بانک سرمایه و بحث های وام و این طور مسائل است و پولی که وارد سینما کرده اصلا ارتباطی به سینما ندارد؛الان شما کیفر خواست ایشان را مطالعه کنید در موضوع  سینما و حتی این شهرزاد که خیلی سر و صدا کرد؛کل پولی که جا به جا شده 2 میلیارد تومان است که این پول سود تهیه کننده ای از یک پروژه است و خنده دار است که در موردش بحث کنیم.سودی که کرده از تولیداتش بوده است و تولیداتش قبل از این بوده که وارد بانک سرمایه شود؛شهرزاد را قبل از این که وارد بانک سرمایه شود تولید کرده 

امیرعباس صباغ:این سه دسته ای که عنوان کردید مخالفان جدی ای دارند.چهار سال قبل غلامرضا موسوی یکی از تهیه کنندگان سینما برای اولین بارمسئله پول شویی را مطرح کرد؛این که داخل بدنه سینما و افرادی که سال ها در این زمینه فعالیت کردند این موضوع را مطرح می کنند؛این یک علامت سوال بزرگ است.از طرفی کسانی هم هستند که به ضرس قاطع می گویند پول شویی وجود ندارد

ایزدمهرآفرین:من علت را از درگیری ها و باند بازی های سینما می بینم اتفاقا اگر کسی از خارج سینما این حرف ها را بزند شاید جدی تر باشد؛ما نزدیک به 400 تهیه کننده داریم که از بین این افراد تنها تا14 نفرشان می توانند در سال سرمایه گذار پیدا کنند (چه خصوصی و چه دولتی) و فیلم تولید کنند.ما باقی آن ها خرده می گیرند و نقد می کنند علیه این 14 نفری که فعال اند و اگر آن تهیه کننده خودش بتواند سرمایه گذار پیدا کند هیچ وقت این موضوعات را مطرح نمی کند؛ریشه این صحبت ها که پول شویی در سینما هست و پول مشکوک وجود دارد مستند نیست،هیچ کدام از این افراد نتوانسته اند یک برگ کاغذ بیاورند که این ادعا را ثابت کنند؛آقای موسوی 4 سال پیش این را گفته؛چه سندی ارائه داده؛در هر زمینه ای می شود حرف هایی زد؛پول های مشکوک یعنی چه؟پول شویی یعنی چه؟اصلا ظرف سینمای ما پول شویی نیست.فروش کل سینمای ایران280 میلیارد تومان است؛اصلا بگوییم 300 میلیارد؛بر فرض با نمایش خانگی بشود 600 میلیارد از همین حجم نزدیک به 60 تا 70 درصدش بخش دولتی است.آیا در ارگان هایی مثل حوزه هنری،فارابی،اوج و... پولشویی رخ می دهد بحثی نیست؛می ماند 30 الی40 درصد بخش خصوصی که سرمایه گذار می آید؛خود تهیه کننده هم سهم دارد؛مثلا اگر برآورد فیلمی 10 میلیاد باشد سرمایه گذار می گوید 5 الی6 میلیارد را تامین می کنم؛ما بقی را تهیه کننده یا خودش یا با شریکانش تامین می کنند.پروژه هایی هم هستند که صفر تا 100 را سرمایه گذار پول می دهد مانند پروژه های آقای رنجکشان؛تقریبا صفر تا 100 خودش پول می گذارد و دستمزد به تهیه کنند می دهد اما خیلی از پروژه ها این گونه نیست؛ارقام پول شویی در ایران و در دنیای ارقامی است در کسری از ثانیه جا به جا می شود؛این گونه نیست که در 300 میلیاردی که اگر نصفش را هم بخش دولتی در نظر بگیریم؛پول شویی اتفاق می افتد؛بعد باید شما سهم سینمادار را کم کنید؛سهم تهیه کننده را کم کنید؛سهم پخش کننده را کم کنید؛نهایتا می ماند 20 الی 30 میلیارد واقعا این رقم پول شویی است کدام عاقلی در سینمای ورشکسته چنین کاری انجام می دهد که همه ذره بین ها هم رویش باشد چه کسی چنین کاری می کند.

این ها همه صحبت هایی است که ناشی از فضای حسادت وفضای رقابتی بین تهیه کنندگان است برمی گردد؛شما نگاه کنید ما چرا باید چهار تشکل تهیه کنندگی داشته باشیم؛چرا هیچ کدام هم دیگر را قبول ندارند

رضا منتظری:من برخلاف آقای مهرآفرین فکر می کنم و معتقدم پول شویی اتفاق می افتد؛پول شویی درتعریف حقوقی به هر نوع عمل یا اقدام عمل برای مخفی کردن و تغییرظاهرهویت عواید نامشروع عنوان می شه به طوری که وانمود شود از منابع نامرئی سرچشمه گرفته؛این عمل هم زمانی اتفاق می افتد که درآمدهای کسب شده توجیه قانونی نداشته باشند.سینما به عنوان یکی از شاخه های مهم هنر که مقبولیت عام را دارد و از طرفی هم کاملا وابسطه به پول و سرمایه است همیشه فرصت مناسبی بوده برای این که پول شویی در آن صورت بگیرد؛ما این اتفاق را در سینمای صنعتی کشورهای پیشرفته بیشتر شاهدیم؛به خاطر این که آن جا ابزار های دقیق نظارتی وجود دارد که متاسفانه این ابزار های دقیق نظارتی در سینمای ایران همیشه حلقه مفقوده ای بوده که ما در به در دنبالش می گشتیم و وجود نداشته در کشور ما؛به خاطر همین است که اگر نگاه کنیم پیش از انقلاب هم پول شویی در سینمای ایران وجود داشته حتی یک عده از افراد ذی نفوذ وابسطه به درباردر این پول شویی ها در سینما سهم داشتند و دست داشتند؛امروز هم وضعیت همین است و به شدت در سینمای ایران پول شویی وجود دارد و اتفاق جدیدی نیست

ما فیلم هایی را شاهد هستیم که بعضی سرمایه های عجیب و نجومی بابتش خرج میشه و اصلا نکته حائز اهمیت اینجاست که الزامی برای بازگشت سرمایه توسط تهیه کننده و سرمایه گذار دیده نمی شود.فیلم هایی در سال های اخیر ساخته شده که آمدند لشکری از سوپراستارها واستارهای سینمای ایران را دور هم جمع کردند و فقط رقم های چند ده میلیاردی هزینه دستمزد این بازیگران را دادند و در نهایت می بینیم که فیلم یک فروش یکی دو میلیاردی می کند و دوباره آن سرمایه گذار و تهیه کننده در سینما فعالیت می کند و ما نمی فهمیم که چه طور وقتی یک فیلم انقدرضرر می کند؛ تهیه کننده و سرمایه گذارمی آید دوباره پروژه ای جدید تولید می کند

.

من آن دسته بندی سه گانه سرمایه گذارهایی که آقای مهرآفرین اشاره کردند را چندان رد نمی کنم اما ما باید ببینیم منابعی که وارد شد به خصوص در سال های اخیر از کجاست.در پنج سال اخیر با یکی از سریال های نمایش خانگی این موضوع شدت گرفت و مشخص شد که تمام افرادی که درباره آن پروژه و دستمزدهایش حرف می زدند درست می گفتند و واقعا یکی از مفسدان اقتصادی پشت این قضیه ایستاده بود؛بسیار بدیهی است به عقیده من که پول شویی در سینمای ایران و نمایش خانگی اتفاق می افتد.صورت دادن معاملات صوری و ایجاد چهره مشروح برای پول داد و ستد شده است؛خب چه جایی بهتر از سینما که به عنوان یک عرصه هنری هیچ نهاد دولتی نظارتی بر گردش های مالی آن ندارد و اصولا هم از مالیات معاف است.حالا اگر از این طریق توانستند اقوام و فامیل خودشان را وارد سینما کنند که آورده اند و اتفاقات مشابه که هیچ کدام را رد نمی کنم.باید ورود خروج سرمایه را مورد بررسی قرار داد که آیا ورود و خروج سرمایه برابر است.

مثلا فردی یک میلیون تومان پول کثیف را سرمایه گذاری می کند در سینما؛چقدرش صرف ساخت فیلم می شود؛چقدرش باعث می شود آن پول کثیف تطهیر شود.وقتی که ما پولی را وارد عرصه هنر می کنیم و اسم مان را می گذاریم آدم فرهنگی؛جالب این جاست که آدم هایی وارد این عرصه شدند که چهره موجهی ندارند

ایزدمهرآفرین:ما تا زمانی که روی کلیات بحث کنیم به هیچ چیزی نمی رسیم.این که واژه ای را بگوییم مثل پول های مشکوک؛چهره های غیر موجه،پول شویی؛این ها عاری لز هر گونه منطق و استدلال است یعنی باید با مصداق صحبت کنیم؛شما می گویید فیلم ها ضرر می دهند؛ اول برنامه هم گفتیم از فیلم های اکران شده سال گذشته سه فیلم سود داشتند که اتفاقا هر سه در بخش خصوصی بودند و نه بخش دولتی؛با این منطق که فیلم ها همه ضرر می دهند پس 80 فیلم باقی مانده همه با سیستم پول شویی ساخنه شده اند.ارگان های دولتی مانند حوزه هنری،اوج،فارابی که سرمایه های بسیار نجومی تر از بخش خصوصی می گذارند و بر آوردهای تولیدات شان مستندا بالاتره از بخش خصوصی است چرا آن ها ضرر می دهند.تمام سوپراستارها را برای یک فیلم دولتی جمع می کنند و فیلم نمی فروشد؛من مثال های زیادی برایش دارم.مطرب که سال گذشته فروخته ماحصل بخش دولتی نیست بلکه بخش خصوصی است؛متری شیش و نیم همین طور؛با همین منطق تمام تولیدات بخش دولتی منطق پول شویی است؛همین سریال آقازاده چه سوپراستاری مانده که نیاورده باشند اگر این سریال ساخته نشده؛سرمایه این فیلم که توسط موسسه اوج تامین شده از راه پول شویی آمده؟کدام فیلم را در سال های اخیر مستندا توانسته اند ثابت کنند که از راه پولشویی ساخته شده است

همین آقای رنجکشان را که رسانه ها به او حمله ور شدند و تیتر زدن عموسیبیلو و امثال هم؛ایشان رفتند از رسانه ها شکایت کردند که بیایید مستندا به من نشان دهد که پول من مشکوک است.ایشان از یک رسانه که شبانه روز در این باره می نویسد شکایت کرد و آن رسانه در 12 مورد مجرم و محکوم شد و نتوانست ثابت کند.متاسفانه چون شرایط اقتصادی مردم شرایط بدی است اگر بیاییم دزد دزد کنیم فکر می کنیم مردم خوششان می آید و می پسندند.این که سینمای ما ضرر می دهد و در سینمای ما تخلف تولید وجود دارد؛بله ما تقریبا هیچ تهیه کننده نداریم که متخلف نباشد؛تخلف به این معنا که در بحث برآورد ها دستکاری می شود؛مثلا فیلمی که قرار است با ده میلیارد ساخته شود؛تهیه کننده آن را با هشت میلیاد تولید می کند.کدام فیلم بخش خصوصی هزینه های میلیاردی داشته که بیشتر از هزینه های فیلم های بخش دولتی بوده؟من مصداقا می گویم فیلم ها را کنار هم بچینیم ببینیم  در این سال ها بخش خصوصی بیشتر پول شویی کرده یا بخش دولتی.

رضا منتظری:من با این بخش از صحبت های شما اختلاف نظری ندارم و تفکیکی بین بخش دولتی و خصوصی نکردم.من راجع به سینما صحبت می کنم

ایزد مهرآفرین:من هم درباره سینما صحبت می کنم؛درباره خودروسازی که صحبت نمی کنیم؛ظرف سینما ظرف پول شویی نیست؛شما مستند بگویید کدام اثر و با کدام تهیه کننده با پول شویی ساخته شده؛این یک امر منطقی است.من می توانم کلی به گویم سینمای ایران کثیف است.حالا کسی بیاید بگوید کدام منظورتان است؟من کلی می گویم کثیف است...باید مصداق وجود داشته باشد.پول شویی معنی دیگری دارد؛چهار سال است صحبت از پول شویی می کنند و هنوز کسی یک برگ نیاورده که به استناد آن بگویند مثلا این یک فیلم بر اساس پول شویی ساخته شده است

رضا منتظری:این که یک سریال نمایش خانگی که خیلی هم سر و صدا کرد مشخص شد که با پول کثیف ساخته شده است؛آیا یک مدرک نیست؟

ایزد مهرآفرین:شما در جریان مستندات آن پرونده هستید یا کلی حرف می زنید؟من مستندا و تحقیقا راجع به جزئی ترین اطلاعات آن پروژه خبر دارم؛شما اگر کیفر خواست را خوانده باشید که نخواندید هیچ استنادی به آن سریال نشده و کل تخلف ذکر شده دو میلیارد تومان است که خنده داراست؛خنده دار به این معنی که دو میلیارد سود یک تهیه کننده در یک پروژه کوچک است.می خواهم بگویم این مفسد اقتصادی که می گویید هنوز دادگاهش تشکیل نشده؛هنوز متهم است واتهامی که دارد ارتباطی به سینما ندارد؛موضوع اصلا چیز دیگری است؛موضوع بانک است.ارتباطی به سریال ها و آثار سینمایی اش ندارد.اگر ارتباط هم داشت به سینما بر نمی گشت

شما تمام آثارش را بیاورید؛ابد و یک روز را با 700 میلیون تومان ساخته12 میلیارد تومان فروخته است؛شهرزاد 4 الی 5 برابر سود کرده است؛مصادره همین طور؛کدام تهیه کننده بخش خصوصی انقدر توانسته سود کند؛من کاری به این ندارم که جرم کرده یا نکرده؛حرف من این است که در حوزه سینما اتفاقا تهیه کننده ای بوده که سود کرده است؛فردی بوده که می دانسته روی چه کاری سرمایه گذاری انجام دهد؛نه برخلاف همین دوستانی که دم ازپولشویی می زنند و فیلم می سازند و 200 میلیون تومان می فروشد و فرد دوباره فیلمی دیگر شروع می کنند.شما به سابقه تمام کسانی که پرچم دار مبارزه با دزد دزد هستند نگاه کنید ببینید چند فیلم پرفروش دارند؟فیلم هایشان به 200 میلیون تومان فروش نمی رسد و سالی پنج فیلم هم تولید می کنند؛همین آقایان و خانم هایی که دم از پول شویی می زنند با وجود این که فیلم قبلی شان نفروخته با چه سرمایه ای فیلم جدید تولید می کنند.

رضا منتظری:من دوباره می گویم من با صحبت های شما مخالفتی ندارم؛هیچ حمایتی از افرادی که دزد دزد می کنند ندارم و هیچ حمایتی نه از سینمای دولتی دارم و نه از بخش خصوصی.حرف من این است که سرمایه گذاری در سینما باید شکل شفاف،مشخص و قانونی داشته باشد که متاسفانه سرمایه گذاری در سینمای ایران این گونه نیست؛ما حتی در برخی فیلم ها شاهد این بودیم که اسم سرمایه گذارها به شکل صوری و ظاهری آمده.ما در مواردی داشتیم که با پول شویی سرمایه را وارد سینما کردند و به دلیل خلا های قانونی در سرمایه گذاری در سینمای ایران با مشکل مواجه شده؛وزارت ارشاد باید شرایط واضح و شفافی را برای سرمایه گذاری در سینما تدوین بکند؛من مخالف آن هستم که هر کسی از گرد راه نرسیده بیاید و سرمایه گذار و تهیه کننده سینما شود و درِسینما انقدر راحت روی همه باز شود 

ایزد مهر آفرین:مشکلش کجاست که در سینما باز شود و کسی بیاید پول هزینه کند؛اول از همه که تهیه کنندگی این گونه نیست؛اگر کسی بخواهد تهیه کننده شود ساز و کار دارد؛باید سابقه کاری داشته باشد؛چند فیلم مجری طرح باشد بعد سرمایه گذار باشد؛شما یک مثال بزنید که کسی بدون سابقه تهیه کننده شده

رضا منتظری:اتفاقا در موردی خیلی هم رسانه ها سر و صدا کردند که چرا برای فردی که دو سال هم سابقه ندارد کارت تهیه کنندگی صادر شده است

ایزد مهر آفرین:اول این که کسی که کارت تهیه کنندگی را صادر کرده باید یکی از چهار تشکل تهیه کنندگی باشد؛وزارت ارشاد که کارت تهیه کنندگی صادر نمی کند؛بنده خودم به عنوان کسی که سالهاست در سینما هستم در یکی از این تشکل ها اقدام کردم که کارت تهیه کنندگی دریافت کنم؛کلی مدرک خواستند و بر اساس رزومه یک امتیازی به شما می دهند و اگر به آن امتیاز برسید به شما کارت تهیه کنندگی می دهند؛دوم این که اگر به کسی کارت تهیه کنندگی دادند حتما آن امتیاز لازم را کسب کرده و اگر کسب نکرده بباید آن تشکل را مورد انتقاد قرار داد نه وزارت ارشاد.

آقای امامی کارت تهیه کنندگی اش کی صادر شده بعد از پنج کاری که تولید کرده؛شما اگر در چهار کار سرمایه گذار باشید می توانید در کار پنجم تهیه کننده باشید؛من کارت تهیه کنندگی نگرفتم چون امتیازات را نیاوردم.الان آقای رنجکشان بعد از شش فیلمی که تولید کرده تازه در این فیلم جدیدی که می خواهد بسازند گفتند که می تواند تهیه کننده باشد

امیرعباس صباغ:ما به بخش دولتی خرده می گیریم و می گوییم مدیری است که ساز و کار سینما را نمی دانداگر ملاک برای تهیه کننده شدن تنها پول باشد مشکلاتی به وجود می آید مثل بالا رفتن دستمزدها و همه چیز را به هم می زند.از پروژه شهرزاد دستمزدهای سینمای ایران بالا رفت و مشکلاتی به وجود آمد

ایزدمهرآفرین:این حرف ها غیر مستند است؛شما اگر مدیرتولید شهرزاد را بیاورید روی خط یا قرارداد ها را ببینید؛این که می گویید چرا عوامل سکوت کرده اند اگر دستمزدها بالا نرفته مثل این می ماند که به فردی بگویید دزد است و بیاید اثبات کند که این گونه نیست؛دستمزدهای شهرزاد از همه ی سریال های نمایش خانگی که در زمان خودش ساخته می شد کمتر است؛دستمزد ترانه علیدوستی ماهی 70 میلیون تومان بوده است

دستمزدهای میلیاردی از پروژه های دولتی شروع شد,آن سالی که ابد و یک روز با 700 میلیون تومان ساخته شد؛اوج فیلم چ ابراهیم حاتمی کیا را 5 میلیارد تومان از فارابی خرید؛شما فروش شان را مقایسه کنید

رضا منتظری:به دلیلی مدیریت کارامد در سینمای ایران است که ما چهار تشکل تهیه کنندگی داریم؛اگر یک مدیر کارامد وجود داشت هر کسی برای خودش هر سازی نمی زد؛این تشکل ها به کلیت سینمای ایران ضربه می زند؛من معتقدم بحث پول شویی وجود دارد و در بلند مدت باعث نابودی سینمای ایران می شود؛ورود پول های کثیف باعث می شود که به طور کلی نظام عرضه و تقاظا در سینمای ایران ازبین برود؛فیلمساز ها دیگر برای مردم کار نکنند و بیشتر برای کسب درآمد و پول فیلم بسازند و انتظاری نمی شود داشت از سینمایی که سرمایه اش به پول های نامشروع آلوده شده آثار ارزشمند و هویت ملی ما تولید شود؛به همین دلیل است که در سال های اخیر آثار مبتذل زیادی ساخته شده که اتفاقا از پول های کثیف بوده است

ایزد مهرآفرین:قویا معتقدم چیزی به نام پول شویی و پول نامشروع وجود نداره و حرف ها عوامانه است و ریشه مستند ندارد و فاقد یک استراتژی ساختاری است.همه این ها ریشه در حسادت دارد اگر سرمایه گذاری به تهیه کننده ای پول دهد برای فیلمسازی می شود آدم خوب وگرنه می شود دزد و پولشو؛این حرف ها به این دلیل یک دهه قبل وجود نداشت که ما آنقدر بخش خصوصی نداشتیم از پرفروش ترین فیلم های ما مطرب و هزارپا بوده است؛اگر این ها با پول نامشروع ساخته شده چرا قوه قضاییه سراغ شان نرفته است