اینفلوئنسری که قورباغه اش را قورت داد!

صبح سینما/ایزد مهرآفرین:حتما شما هم در طول عمرتان به کلی جملات انگیزشی و کتاب‌های راز موفقیت برخورده اید و احتمالا برای ساعاتی هم که شده آن‌ها را تورقی کرده اید. کتاب‌های که که راز موفقیت را در فلان چیز و بهمان کار می‌دانند. یک روز باید قورباغه ات را قورت بدهی و روز بعدی باید گوسفند نباشی. با همه ایرادات و اشکالاتی که شاید این کتب داشته باشند، ولی در همه آن‌ها یک نقطه مشترک و طلایی وجود دارد و آن چیزی نیست؛ مگر گفتن از تلاش و پشتکار.

شاید «علی صبوری» چهره پر خبر و پرحاشیه این روز‌های فضای مجازی و به تازگی تلویزیون را بشود مصداق این تلاش و پشتکار دانست. اینفلوئنسری که به گفته خودش می‌خواهد بزرگترین کمدین ایران بشود. کسی که می‌خواهد جا پای کمدین های، چون عطاران بگذارد.

آیا این فقط یک رویاست؟! یا آرزویی ست که روزی محقق خواهد شد؟

صبوری در اینستاگرام نزدیک به سه میلیون فالور دارد و اغراق نیست اگر بگوییم از خیلی از بازیگران و سینماگران ایرانی شناخته شده‌تر و پر مخاطب‌تر است.

او به تازگی با پخش سریال «آخر خط» به صورت حرفه‌ای وارد مقوله بازیگری شد و توانست آنتن تلویزیون را در برهه‌ای که عملا چیزی برای ارائه ندارد با یک کمدی جوانانه پر کند.

با اینکه سریال «#آخر_خط» پر از اشکالات ریز و درشت ساختاری و محتوایی بود و نقد‌های زیادی هم به آن شد که اتفاقا پر شال این نقد‌ها به صبوری هم بر خورد کرد، ولی او بازی قابل قبولی از خود به عنوان اولین تجربه حرفه‌ای اش به جا گذاشت. شیرین بود و با نمک؛ چیزی که هر کمدینی باید در ذاتش وجودی اش داشته باشد. راحت بود و با فضا سازی توانست با مخاطب ارتباط برقرار کند.

قاعدتا صبوری را نباید با بازیگران کار کشته و با تجربه‌ای که سال‌های سال در مدیوم‌های مختلف بازی و تجربه کرده اند مقایسه کرد. اگر او را با خودش و اولین تجربه بازیگری اش مقایسه کنیم حتما نمره بالایی خواهد گرفت؛ چون او بود که یک تنه بار یک سریال ضعیف و شل و وارفته‌ای را به دوش کشید و هر جور که شده مخاطب را همراه سریال کرد.

هم اینکه یک اینفلوئینسر که مخاطب میلیونی و بالطبع آن درامد میلیونی‌تر دارد حاضر شده برای پیشرفت و پیدا کردن مسیر حرفه‌ای اش صفحه اش را دارای چارچوب قانونی کند، نشان می‌دهد که بازیگری و دنیای حرفه‌ای سینما برای «صبوری» جدی است.

بی شک درآمدی که «صبوری» از فضای مجازی گیرش می‌آید به مراتب بیشتر و بی دردسرتر از پول‌هایی است که قرار است از سینما و تلویزیون به جیبش برود. ولی او نمی‌خواهد تا آخر عمر یک اینفلوئنسر باقی بماند، می‌خواهد که به عنوان بازیگر حرفه‌ای شناخته شود؛ می‌خواهد و به نظر می‌رسد برای این خواسته اش هم تلاشش را می‌کند.

از طرفی دیگر بر خلاف تصور خیلی‌ها؛ سینما و سینماگران در مقابل چنین افرادی معمولا گارد دارند و به سختی آن‌ها و استعدادشان را می‌پذیرند. به یاد بیاوریم برخورد‌های که سال‌های سال «پژمان جمشیدی» با آن دسته و پنجه نرم می‌کرد و کوهی از متلک و لیچار نبود که بارش نکنند. از مخاطبان سینما بگیر تا به اصطلاح خاک صحنه خوردگان. ولی جمشیدی کار خودش را کرد. حرفه وحدیث‌ها را گرفت و از آن‌ها پلی ساخت برای پیشرفت و اثبات کردن خودش. آنقدر تلاش کرد و ریسک کرد که الان جدای از اینکه یکی از پرفروش‌ترین بازیگر سینماست، ایفاگر نقش‌های متفاوت و خاص هم شده است. بازی خوبش در سریال زیر خاکی مؤید این نکته است.

به نظر می‌رسد مسیری که «صبوری» هم در پیش گرفته است بی شباهت به مسیر «جمشیدی» نباشد. مسیری که باید خودش را به خیلی‌ها ثابت کند تا بالاخره یک روز به آن جایگاهی که رویایش را دارد برسد. چیزی که خودش می‌خواهد. کمدین یک ایران!